 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Учора празь сіні кусочак аконца
па сумныя вочы, на рукі як з воску
сонца паслала маленькую коску.
– А мо’ не было гэта яснае сонца.
Мо’ з даляў, мо з гробу аж, поглядам мілым
матуліны вочы сюды заблудзілі.
Як водгульле шчасьця прышлі нечакана,
каб жарам незгаслым ад болю і плачу
пацешыць гаротнае сэрца дзіцяці?
А мо’ то не матчымы мілыя вочы,
то можа крывёю край родны абліты
прыклаў прывітаньні дачцэ незабытай?
А мо’ то ня край мой як сьвятасьць каханы.
Мо’ Бог пасылае мне праменьчык мілы
каб у буру устояці хапіла сілаў?
Учора празь сіні кусочак аконца
мо’ прамень, мо’ іскра з каханага вока,
штосьць глянула у душу глыбока, глыбока.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
